„Aðalatriðið er að vera glaður í vinnunni“

Áslaugu var færð gjöf í þakklætisskyni fyrir vel unnin störf.

Áslaug Kristjánsdóttir lét nýverið af störfum hjá Akureyrarbæ vegna aldurs en hún hefur síðastliðin 40 ár unnið með fötluðu fólki, nú síðast í þjónustukjörnum fyrir fólk með geðraskanir. Áslaug segist varla hafa misst dag úr vinnu í gegnum tíðina og að lykilatriði sé að hafa gleðina í fyrirrúmi og vera heiðarlegur við sjálfan sig og aðra.

Áslaug hóf störf hjá Sólborg, vistheimili fyrir fatlaða, í kringum 1980. „Tvær vinkonur mínar sem unnu þar sögðu mér að það vantaði starfsfólk og vildu fá mig. Ég sneri við og fór heim fyrsta daginn, mér leist ekkert á þetta. En þær létu hvorki laust né fast fyrr en ég kom aftur og á endanum lét ég undan og byrjaði að vinna þarna," segir Áslaug.

Hún segir að á þessum tíma hafi verið miklir fordómar í samfélaginu gagnvart fötluðum. „Ég man til dæmis einu sinni eftir því að hafa verið rekin út af kaffihúsi hér í bænum vegna þess að ég var með fatlað fólk með mér. Við vorum nokkrar sem börðumst mikið fyrir því að fatlað fólk mætti taka þátt í samfélaginu eins og aðrir og telja sumir að við höfum rutt brautina, kölluðu okkur "eldhuga", en þetta atvik á kaffihúsinu varð þess valdandi að við gerðum enn frekar í því að ögra samfélaginu. Það hafa orðið mjög miklar breytingar síðan þá," segir Áslaug.

Árið 1997 hóf Áslaug störf hjá Akureyrarbæ, fyrst í Hæfingarstöðinni og síðan í búsetuþjónustu fyrir geðfatlaða. Undanfarin ár hefur hún verið í hlutastarfi hjá bænum meðfram vinnu á starfsbraut í Verkmenntaskólanum á Akureyri. „Ég á sjálf bróður sem er með geðsjúkdóm og það gæti verið ein af ástæðunum fyrir því að ég hef fundið mig í þessu. Það hefur alltaf verið ofboðslega gaman að vinna með fólki með geðraskanir – þetta eru englar alheimsins! Auðvitað er þetta veikt fólk en þetta er gott fólk og fyrir mér var þetta alltaf gaman. Ég hef mikinn áhuga á fólki og hegðun fólks. En aðalatriðið er að vera glaður í vinnunni og að vera heiðarlegur gagnvart samstarfsfélögum og sjálfum sér," segir Áslaug.

Áslaug segist að hafa verið svo heppin að missa varla dag úr vinnu í gegnum tíðina. „Ég held að ég hafi bara fengið einn veikindadag. Ég hef alltaf passað upp á svefn og ekki verið að taka inn á mig vandamál fólks. Svo hef ég alltaf skipulagt mig í kringum vaktavinnuna og passað upp á heimilislífið og fjölskylduna. Ég hef stundað hestamennsku og verið í félagsstörfum, til dæmis í stjórn Léttis, stjórn ÍBA og verið trúnaðarmaður í stéttarfélögum, og öllu þessu gat maður fléttað saman með góðu skipulagi," segir hún.

Ákveðið hafði verið að Áslaug hætti um áramót og má segja að hún hafi nýtt tímans til hins ýtrasta, því að síðasta vaktin var á gamlársdag kl. 16-23. Hún segir að komandi tímar leggist vel í hana. „Já bara mjög vel, það er sko nóg að gera. Ég er náttúrulega mjög mikið fyrir útivist og hestamennsku. Ég kenni mér hvergi meins og er bara mjög hraust þrátt fyrir að hafa unnið mikið. Nú getur maður bara vaknað á morgnana og farið að leika sér" segir Áslaug.

„Að lokum langar mig að þakka öllum vinnufélögum fyrir skemmtilegt og árangursríkt samstarf í gegnum árin,"